Pasen

Thom de Graaf heeft het pand verlaten. Heel diep van binnen heb ik wel een klein beetje medelijden met de man, omdat hij overkomt als iemand die het goed bedoelt. Maar om een land te mogen regeren heb je meer nodig dan goede bedoelingen, en dat had De Graaf al nauwelijks voordat zijn plan voor de gekozen burgemeester sneuvelde.

D66 zou uit het kabinet kunnen stappen, maar beggars can’t be choosers. VVD en CDA zullen willen doorregeren, maar niet tegen elk prijs, en de D66-ers zullen niet graag de stekker eruit trekken, wetend dat het kabinet hun eigen hartbewaking is.

De tegenstem die de PvdA-senatoren aan de gekozen burgemeester gaven, heeft vermoedelijk meer te maken met politiek steekspel dan met principes, maar wat mij betreft heiligt het doel de middelen. D66 is de achilleshiel van het kabinet, en zal dat blijven. Mocht de partij in de regering blijven zitten in ruil voor, pak hem beet, invoering van het referendum, dan heeft iedere oppositiepartij die ook dat plan afschiet mijn zegen. Persoonlijk ben ik voorstander van het referendum, maar niet tegen elke prijs.

Mijn weerzin tegen D66 zit diep. Omdat de partij slaapt met de vijand, met als excuus dat het allemaal nog veel erger zou zijn als iemand anders het zou doen. Zonder fatsoenlijk mandaat van de kiezer.

Ik voorspelde dat De Graaf zou blijven zitten, en ik had het mis. Ik voorspel nu dat D66 niet uit de regering stapt, en ik hoop van ganser harte dat ik er opnieuw naast zit.

Het zou zo prachtig zijn als D66 het kabinet in het Paasweekeinde op z’n snufferd zou laten gaan, wetend dat het bij de volgende verkiezingen nauwelijks een zetel zou kunnen halen. Politieke euthanasie, een passend einde voor de overbodig geworden partij. En het zou natuurlijk helemaal mooi zijn als Ed van Thijn, één van de tegenstemmende PvdA-ers, vervolgens de bijpassende woorden zou spreken:

“Het is volbracht.”