Aflaatjes

Stel, je hebt trek in een hamburger. Je klimt in je B-52, vliegt naar de dichtstbijzijnde koeienboerderij, en leegt je bommenruim. Boerderij plat, alle koeien dood. Boer dood, poezen dood, kleine kindjes die toevallig langsfietsten dood. Je pakt een afgescheurde koeienpoot, en de rest laat je liggen.
Klinkt belachelijk? Een groot gedeelte van de vis bij de visboer wordt op een vergelijkbare manier gevangen. Met stalen pijpen worden koraalriffen aan stukken geslagen, zodat de vissen eruit komen. Vervolgens wordt met een sleepnet alles dat leeft omhoog gesleurd. Trawlervissers zeggen dat ze ten onrechte aangevallen worden, omdat de oceaanbodem eruit ziet als een woestijn. Ze hebben gelijk: de oceaanbodem ziet er tegenwoordig uit als een woestijn - dankzij hun.
Greenpeace fotografeerde vorige maand een groep Nieuw-Zeelandse vissers die complete struiken aan beschermd koraal omhoog hadden getrokken. Een nieuw onderzoek wijst uit dat het eeuwen kan duren voor de schade van deze vorm van visserij is hersteld. Tijd, kortom, voor een wereldwijd verbod op sloopvissen.
Zo’n verbod gaat er niet komen. Een wereld die niet eens in staat is om landmijnen uit te bannen, zal geen bovenmatige inspanningen doen om een stel vissen dat een kilometer onder het zee-oppervlak zwemt te beschermen. Het wordt, zoals met wel meer menselijke problemen, après nous, le déluge.
Wat doet de consument die wel om vissen geeft tot die tijd? Aflaatjes kopen, natuurlijk. Om te beginnen is er een handig lijstje van vissen die je niet moet eten omdat ze zo bedreigd zijn. Daarnaast dienen plaatselijke bevolkingen overal ter wereld erop gewezen te worden dat levende oceanen meer waard zijn dan dode. Ik ga maar weer eens een duikvakantie boeken – het is immers voor het goede doel.

Edit: tot mijn grote spijt sluipen er regelmatig typ- en spelfouten in mijn blogjes. Ik ben gewoon erg slordig. Met dank aan vaste bezoekert Rintelman, die mij wees op een ernstige blunder.