Suikerklaas

Volgende week begint voor de moslims onder u de ramadan. Wij van Iknik.blogspot.com wensen u daarbij veel succes, zij het met gemengde gevoelens. Het islamitisch volksdeel doet het, laten we het voorzichtig zeggen, slechter dan gemiddeld op school, en heeft meer moeite met het vinden van werk. Als leerlingen minder scherp zijn dan normaal omdat ze hun lunch moesten missen, is dat vooral hun eigen probleem. Maar het idee dat er vrachtwagenchauffeurs rondrijden die het verdommen om te eten jaagt mij eerlijk gezegd angst aan.

Maar de ramadam gaat niet om demonstratief niet eten - het is in de eerste plaats een feest van matigheid en verbroedering. Goede zaken, dat. Moeten we meer hebben in Nederland. Bisschop Muskens stelde een tijdje terug een nieuw soort verbroedering voor: laten we het suikerfeest - het einde van de Ramadan - tot een nationale feestdag omtoveren.

Ik weet het veel beter gemaakt: we schuiven al die religies gewoon een stukje in elkaar. Daar hebben we een lange traditie in: Sinterklaas is een fusie tussen een katholieke heilige en Wodan, Jezus zijn verjaardag is verplaatst zodat dat mooi tegelijk gevierd kon worden met het midwinterfeest, en in de Bijbel is bar weinig te vinden over hazen die chocolade eieren leggen - het èchte wonder van Pasen.

Met andere woorden: het indertijd oprukkende katholicisme paste zich aan aan de al geldende religieuze mores. Ik stel voor dat we met het Suikerfeest hetzelfde doen. In 2002 vielen door puur toeval Suikerfeest en Sinterklaas op dezelfde dag. Zwarte pieten strooiden met halva en Turks fruit, liedjes door elkaar gezongen. Laten we de dagen fuseren tot Suikerklaas, die samen met Lichtbruine Achmed snoep en hennaverf uitdeelt.

Voor zowel Nederlandse als Islamitische schoolkindertjes voeren we een light-ramadan in. Elke dag een suikeren beest tegen de hongerklap. Misschien zelfs een marsepeinen varkentje.