Trein

De NS heeft liever niet dat mensen met de trein reizen. Reizigers zorgen voor volle vuilnisbakken op de perrons, lange rijen bij de loketten en overspannen conducteurs. Daarom is het zaak de reizigers zo hard mogelijk te pesten, iets waar ze bij het nationale spoorwegbedrijf goed in beginnen te worden.

Het plan om reizigers in de Randstad meer te laten betalen dan mensen elders in het land is helaas afgeschoten, maar volgend jaar gaan de blauwgelen het opnieuw proberen. Want omdat de wegen in de grote steden potdicht zitten, kiezen een heleboel mensen voor de trein. Door de Randstedelingen te straffen met een sterkere prijsverhoging –en zo indirect de mensen in Drenthe te belonen voor het feit dat ze bijna allemaal de auto pakken - hoopt de NS ze uiteindelijk weer de weg op te krijgen.

En als mensen die zonder kaartje de trein in stappen te goeder trouw op zoek gaan naar de conducteur om een vervoersbewijs te kopen, krijgen ze voortaan meteen een boete. Ze worden behandeld als criminelen, en het levert de NS geld op; het mes snijdt aan twee kanten. Het plaatsen van een kaartjesautomaat in elke trein daarentegen kost geld, en mensen gaan zich alleen maar welkom voelen.

En natuurlijk wordt de prijs zo vaak mogelijk verhoogd. Op 1 januari 2006 betaalt de reiziger ruim 15 procent meer voor een kaartje dan drie jaar eerder. Zodat de trein duurder blijft dan de auto, en zodat reizigers die kunnen kiezen geen gebruik zullen maken van de NS. En wie weet kan Aad Veenman, de baas van de spoorwegen, wel een kleine opslag voor zichzelf regelen.

Het doel van dit alles? Simpel: door iedereen die keuzes heeft weg te pesten, hou je alleen die reizigers over die niet anders kunnen dan met de trein reizen. Als je dat punt hebt bereikt, kun je doen wat je wilt. Zeker als je een door de Staat gesteunde monopolist bent die zich zelfs van de NMa niets hoeft aan te trekken. Torenhoge winsten liggen in het verschiet voor de lelijkste economische constructie die dit land ooit heeft gekend.