Jeugdzonden

Nederland mag dan grenzen aan Duitsland en België, cultureel gezien staan we met onze neuzen veel meer naar het Westen. Britse humor is leuk en Belgenhumor is flauw, van de vernieuwingen in de Duitse keuken weten we niks maar Jamie Oliver is een schatje, en net als Tony Blair vallen we Irak aan als Amerika daar om vraagt.

Alle reden dus, om ons te verbazen over de gang van zaken rond het kiezen van een nieuwe lijsttrekker voor de Conservative Party. Grote favoriet was de vlotte (nou ja, voor een rechtse Engelsman) David Cameron, totdat men vragen ging stellen over zijn drugsverleden. Wilde hij het niet over hebben.

Gelijk had 'ie: supermodel Kate Moss werd genadeloos afgeserveerd door haar opdrachtgevers toen ze bekende wel eens een lijntje coke weg te zetten. In de VS kan je president worden als je drugs hebt gebruikt, in Engeland mag iemand die mooi en snel en wild er nog niet eens aan. Waarom zou je supermodel willen worden als je niet eens een je neusgaten mag schuren af en toe?

Persoonlijk zou ik het eerder zorgwekkend vinden als een politicus géén drugs heeft gebruikt. Van Balkenende kan ik me nog voorstellen dat hij nooit jong is geweest, maar Wouter Bos? Lekker met zijn collega's van Shell na afloop van een drukke werkdag even een snuifdoos halen bij Yab Yum - kan niet anders.

Maar goed, Engeland dus. De meeste Engelsen interesseert het geen hol, maar zij mogen niet meestemmen over de lijsttrekker. De Kutkrant geeft Cameron geen schijn van kans, in elk geval. Zonde, want heel Europa vaart er wel bij als Engeland meer dan één capabele partij zou kennen.

Kiezers vinden Cameron het leukst. De altijd serieuze Economist vindt hem het best. Zouden de conservatieven echt hun partij naaien vanwege het feit dat iemand in zijn jonge jaren jongejarendingen deed? Hoog tijd dat Engeland ook eens onze kant op gaat kijken, en normaal gaat doen over wat normaal is.