Wereldvoedseldag
Zondag is het Wereldvoedseldag. Voor veel mensen een ver van mijn bed show. Voedsel koop je in de supermarkt waar ze alles hebben waarvan je niet eens weet hoe het is gemaakt. Kijk maar eens naar een aflevering van Keuringsdienst van Waarde. Dan zie je hoe we voor de gek worden gehouden. Verse sinaasappelsap is puree (sinaasappels min water) uit Brazilië die in bevroren toestand hierheen wordt getransporteerd om er vervolgens weer water aan toe te voegen. En dan heb je dus vers sap vol vitamines dat voor de show in het koelvak staat. Dat de meeste ham boordevol water zit voor extra gewicht, veronderstel ik inmiddels algemeen bekend.
Maar wat geeft het. Wij hebben volop te eten. We hoeven alleen maar uit te zoeken waar we dat het goedkoopste kunnen halen. Een verre reis en een auto krijgen meer prioriteit van de Westerse mens. Maar de tafel is niet overal zo snel gedekt. De armste landen profiteren niet automatisch mee als het met de wereld beter gaat. Wereldwijd is er echt voedsel genoeg! In zestig jaar tijd is de wereldbevolking verdriedubbeld. Toch hebben we vandaag de dag 25% meer voedsel beschikbaar per hoofd van de bevolking.
De verdeling klopt dus niet. Hoe los je dat op? Niet door Robin Hood te spelen, vindt adjunct-directeur Louise O. Fresco van de Voedsel- en Landbouworganisatie FAO. Ik vind met haar dat het vooral een kwestie van koopkracht is. Je moet zorgen dat mensen zelf voor hun voedselvoorziening kunnen zorgen, door te kopen of te produceren. Helaas kun je dat niet volledig aan de vrije markt overlaten. Zelfs niet (beter gezegd: zeker niet) als je de landbouwsubsidies afschaft. Dan hebben de grote concerns vrij spel.
Hoe krom eigenlijk. In Nederland staan boeren op de achterste benen als de inkomsten tegenvallen. Ze verkopen hun grond duur of beginnen een camping. De echte liefhebbers proberen de Nederlandse consument een extra dubbeltje te laten uitgeven aan biologische producten. Ondertussen lijden meer dan achthonderd miljoen mensen honger, een miljard leeft van een dollar per dag. Honger eist in twee weken tijd net zoveel slachtoffers als de tsunami vorig jaar. Sta daar zondag maar eens bij stil.
Maar wat geeft het. Wij hebben volop te eten. We hoeven alleen maar uit te zoeken waar we dat het goedkoopste kunnen halen. Een verre reis en een auto krijgen meer prioriteit van de Westerse mens. Maar de tafel is niet overal zo snel gedekt. De armste landen profiteren niet automatisch mee als het met de wereld beter gaat. Wereldwijd is er echt voedsel genoeg! In zestig jaar tijd is de wereldbevolking verdriedubbeld. Toch hebben we vandaag de dag 25% meer voedsel beschikbaar per hoofd van de bevolking.
De verdeling klopt dus niet. Hoe los je dat op? Niet door Robin Hood te spelen, vindt adjunct-directeur Louise O. Fresco van de Voedsel- en Landbouworganisatie FAO. Ik vind met haar dat het vooral een kwestie van koopkracht is. Je moet zorgen dat mensen zelf voor hun voedselvoorziening kunnen zorgen, door te kopen of te produceren. Helaas kun je dat niet volledig aan de vrije markt overlaten. Zelfs niet (beter gezegd: zeker niet) als je de landbouwsubsidies afschaft. Dan hebben de grote concerns vrij spel.
Hoe krom eigenlijk. In Nederland staan boeren op de achterste benen als de inkomsten tegenvallen. Ze verkopen hun grond duur of beginnen een camping. De echte liefhebbers proberen de Nederlandse consument een extra dubbeltje te laten uitgeven aan biologische producten. Ondertussen lijden meer dan achthonderd miljoen mensen honger, een miljard leeft van een dollar per dag. Honger eist in twee weken tijd net zoveel slachtoffers als de tsunami vorig jaar. Sta daar zondag maar eens bij stil.
2 Reacties:
"Als je de landbouwsubsidies afschaft hebben de grote concerns vrij spel"?
Mevrouw Fresco bedoelt dat bedrijven als Del Ponte en Chiquita na het afschaffen van de landbouwsubsidies hun werknemers maar slecht zouden gaan betalen, in tegenstelling tot de huidige situatie?
De grote concerns hébben al vrij spel. Daar hebben landbouwsubsidies helemaal niks mee te maken. En als mevrouw Fresco dat niet weet, dan vraag ik me af hoe ze aan haar baan is gekomen en waarom ze hem nog heeft.
En ik doel natuurlijk op Del Monte, van de ananasschijven, en niet op de mevrouw van het internationaal gerechtshof...
Een reactie posten
<< Home