RFID
Radio Frequency Identification (RFID) is geen nieuwe technologie. Allerminst. Al sinds de Tweede Wereldoorlog worden radiogolven gebruikt voor het identificeren van objecten. Bij de introductie van de radar moest je tenslotte vijandelijke vliegtuigen onderscheiden van de eigen vliegtuigen. Daar werd toen al een chip voor gebruikt die een signaal uitzendt met de identificatiecode van dat ene vliegtuig. Een kleine tien jaar geleden zagen distributiebedrijven hun kans, want scannen van goederen kan compleet automatisch. Geen menselijk omkijken meer naar.
Langzaam maar zeker ontdekt nu ook de industrie RFID. In de keten (van materiaalleverancier tot consument) wordt immers steeds nauwer samengewerkt. Eindproducenten laten de productie zoveel mogelijk over aan hun toeleveranciers, maar willen dan wel inzicht in het productieproces. En het zou natuurlijk handig zijn als veranderde wensen van veeleisende klanten niet meteen de hele productieplanning in de war schoppen.
Een ondernemer die dat al snel inzag, is Jan Collewijn van Metaal Plus. Hij gelooft niet zo in ieder voor zich om de hoogste winst te halen. Hij zoekt nadrukkelijk naar manieren om het product zo snel mogelijk bij de afnemer te krijgen. Dat er fabrieken zijn die in het productieproces nog enkele seconden proberen te winnen om vervolgens duizenden euro’s te verspillen vanwege een inefficiënte ketenlogistiek, is hem een doorn in het oog.
Volgens Collewijn wil de klant altijd iets waar jij op dat moment niet mee bezig bent. Wat is er logischer dan hem zelf het productieproces te laten bepalen? Want met RFID kun je maatwerk leveren in serieproductie. Een consument bestelt bijvoorbeeld een groene heftruck met achttien gaatjes in het dak die hij over een week wil hebben. Tot op het allerlaatste moment kan Mitsubishi de digitale werkopdracht van Metaal Plus aanpassen. Het product bepaalt vervolgens zelf welke bewerkingen het moet ondergaan. Programmeren van machines is niet meer nodig.
Het is overigens niet zo dat medewerkers werkloos toekijken hoe de robots hun werk doen. ISO-controles gebeuren (verplicht) handmatig en natuurlijk moeten zij afwijkingen tussen de digitale planning en de werkelijke productietijd oplossen. In de toekomst zouden productiebedrijven afwijkingen ook meteen aan de materiaalleverancier kunnen doorgeven. Voor Metaal Plus, dat per opdracht circa 24 ton staal verbruikt, geen overbodige luxe.
Waarom RFID niet al lang en breed wordt toegepast, is vooral een kostenplaatje. En als het om geld gaat, komt de overheid om de hoek kijken. Daarom is er binnenkort een RFID-demonstratie in de Tweede Kamer. Heel vaak roepen ambtenaren dat de Nederlandse industrie niet innovatief is. Dat is echt onzin. Maar wat wij missen in Nederland zijn early adaptors. Die kan de overheid best een steuntje in de rug geven.
Langzaam maar zeker ontdekt nu ook de industrie RFID. In de keten (van materiaalleverancier tot consument) wordt immers steeds nauwer samengewerkt. Eindproducenten laten de productie zoveel mogelijk over aan hun toeleveranciers, maar willen dan wel inzicht in het productieproces. En het zou natuurlijk handig zijn als veranderde wensen van veeleisende klanten niet meteen de hele productieplanning in de war schoppen.
Een ondernemer die dat al snel inzag, is Jan Collewijn van Metaal Plus. Hij gelooft niet zo in ieder voor zich om de hoogste winst te halen. Hij zoekt nadrukkelijk naar manieren om het product zo snel mogelijk bij de afnemer te krijgen. Dat er fabrieken zijn die in het productieproces nog enkele seconden proberen te winnen om vervolgens duizenden euro’s te verspillen vanwege een inefficiënte ketenlogistiek, is hem een doorn in het oog.
Volgens Collewijn wil de klant altijd iets waar jij op dat moment niet mee bezig bent. Wat is er logischer dan hem zelf het productieproces te laten bepalen? Want met RFID kun je maatwerk leveren in serieproductie. Een consument bestelt bijvoorbeeld een groene heftruck met achttien gaatjes in het dak die hij over een week wil hebben. Tot op het allerlaatste moment kan Mitsubishi de digitale werkopdracht van Metaal Plus aanpassen. Het product bepaalt vervolgens zelf welke bewerkingen het moet ondergaan. Programmeren van machines is niet meer nodig.
Het is overigens niet zo dat medewerkers werkloos toekijken hoe de robots hun werk doen. ISO-controles gebeuren (verplicht) handmatig en natuurlijk moeten zij afwijkingen tussen de digitale planning en de werkelijke productietijd oplossen. In de toekomst zouden productiebedrijven afwijkingen ook meteen aan de materiaalleverancier kunnen doorgeven. Voor Metaal Plus, dat per opdracht circa 24 ton staal verbruikt, geen overbodige luxe.
Waarom RFID niet al lang en breed wordt toegepast, is vooral een kostenplaatje. En als het om geld gaat, komt de overheid om de hoek kijken. Daarom is er binnenkort een RFID-demonstratie in de Tweede Kamer. Heel vaak roepen ambtenaren dat de Nederlandse industrie niet innovatief is. Dat is echt onzin. Maar wat wij missen in Nederland zijn early adaptors. Die kan de overheid best een steuntje in de rug geven.
Geplaatst: 08:26 door Anoniem
6 Reacties:
Ik snap er geen reet van. Hoè kan RFID voor productieketenbeheer zorgen? Die chip kan toch niet zelf gaatjes in het dak van die vorkheftruc boren, ofwel?
En waarom is het aan de overheid, en niet het bedrijf dat die RFID-chips maakt, om zo'n marktintroductie te sponsoren, of de afnemers zelf? Wat heeft Zalm ermee te maken als bedrijven te krenterig zijn om een afdoende R&D budget te beheren?
Die chip kan wel degelijk zelfstandig de CNC-machines aansturen volgens de specifieke klantwensen.
De overheid omdat ze wil voldoen aan de Lissabonstrategie. Het Innovatieplatform noemt RFID daarvoor als kansrijke voorwaarde. Ben het overigens met je eens dat de technologie het uiteindelijk ook zelfstandig zal halen. Kunnen alleen de mkb-bedrijven voorlopig niet mee. En die vormen toch het merendeel van het Nederlandse bedrijfsleven.
Jammer dat je niet op de sociale aspecten van de omstreden RFID technologie ingaat. Er zijn tal van redenen te bedenken waarom dit soort technologie niet gesteund moet worden. En ik vind het een terechte vraag of de overheid zich met dit soort zaken bezig moet houden, er was al een "cure for cancer"?
http://www.theregister.co.uk/2005/10/12/rfid_protest/
Slashdot heeft er ook nog wel wat over te zeggen.
RFID kan een methode zijn om de productiviteit in de metaal en bij het metaalbewerken te verbeteren. Zie ook dit verslag van Metaal Magazine over het verbeteren van de productiviteit bij de metaalbewerking:
http://www.metaalmagazine.nl/dossiers/id701-4657
Erg leuk dat je hierover schrijft. Aan deze informatie heb ik nou echt wat!
Een reactie posten
<< Home