Turkije er (niet) bij
December 2004 oogstte Balkenende lof als voorzitter van de Europese Unie. Diplomatie op het hoogste niveau kwam eraan te pas voordat Turkije een protocol ondertekende waarmee het land half en half Cyprus erkent. Dat was een voorwaarde om 3 oktober 2005 de toetredingsonderhandelingen met Turkije te beginnen. Doel is volledig lidmaatschap van de EU, al sluiten de huidige lidstaten andere mogelijkheden niet uit.
Turkije is een lastig geval. Het land, dat bij toetreding meteen het grootste én het armste EU-land zal zijn en sterk afwijkende achtergrond heeft, zal als volledig lid een zware stem in de besluitvorming krijgen. Mede daarom lopen de gemoederen hoog op. De regeringsleiders van de EU-landen willen op zijn minst dat Turkije de toetredingseisen serieus neemt. Zo moet land (net als elke EU-gegadigde) de tienduizenden pagina’s EU-wetgeving in de eigen wetgeving verwerken. Als aanvullende eisen moeten de Turken hun strafwetgeving en hun rechtspraak moderniseren. De vervolging tegen schrijver Orhan Pamuk wegens ‘publieke belastering van de Turkse identiteit’ laat zien dat er nog héél veel werk aan de winkel is. Evenals de ontkenning van overheidswandaden uit het verleden, zoals de moord op Armeense Turken in 1915-1916. Nationalisme is ook springlevend in het deels Aziatische land. Zo treedt de overheid – met goedkeuring van de bevolking – hard op tegen minderheidsbewegingen als de Koerdische PKK. Diezelfde overheid heeft overigens wel een herdruk van ‘Mein Kampf’ verboden; het boek werd teveel verkocht. Tot slot heeft Turkije grote moeite zijn havens en luchthavens te openen voor Cypriotische schepen en vliegtuigen, zoals de EU wil.
Ankara lijkt vooral naar het lidmaatschap te streven vanwege economische voordelen. Aan een politieke unie hebben de Turken een broertje dood. Nu ben ik evenmin een groot fan van alsmaar verdergaande politieke integratie, maar je collega-lidstaten erkennen is toch het minste wat je moet doen. Als zelfs dat al moeizaam gaat… Daarom is het voorstel van Wilders niet eens zo gek. Laten we een debat houden over de vraag of Turkije wel lid moet worden van de Europese Unie. Niet nationaal, maar in alle EU-landen. En dan met de lessen geleerd van het referendum over de Europese Grondwet. Dus: goede informatie van de overheden en tijdig beginnen met het debat.
Overigens blijkt uit het onderzoek ‘Europese Tijden’ van het CPB dat slechts 35% van de Nederlanders vindt dat Turkije nooit lid mag worden van de Europese Unie. Zeg nooit nooit, maar voorlopig hoor ik bij die minderheid.
Turkije is een lastig geval. Het land, dat bij toetreding meteen het grootste én het armste EU-land zal zijn en sterk afwijkende achtergrond heeft, zal als volledig lid een zware stem in de besluitvorming krijgen. Mede daarom lopen de gemoederen hoog op. De regeringsleiders van de EU-landen willen op zijn minst dat Turkije de toetredingseisen serieus neemt. Zo moet land (net als elke EU-gegadigde) de tienduizenden pagina’s EU-wetgeving in de eigen wetgeving verwerken. Als aanvullende eisen moeten de Turken hun strafwetgeving en hun rechtspraak moderniseren. De vervolging tegen schrijver Orhan Pamuk wegens ‘publieke belastering van de Turkse identiteit’ laat zien dat er nog héél veel werk aan de winkel is. Evenals de ontkenning van overheidswandaden uit het verleden, zoals de moord op Armeense Turken in 1915-1916. Nationalisme is ook springlevend in het deels Aziatische land. Zo treedt de overheid – met goedkeuring van de bevolking – hard op tegen minderheidsbewegingen als de Koerdische PKK. Diezelfde overheid heeft overigens wel een herdruk van ‘Mein Kampf’ verboden; het boek werd teveel verkocht. Tot slot heeft Turkije grote moeite zijn havens en luchthavens te openen voor Cypriotische schepen en vliegtuigen, zoals de EU wil.
Ankara lijkt vooral naar het lidmaatschap te streven vanwege economische voordelen. Aan een politieke unie hebben de Turken een broertje dood. Nu ben ik evenmin een groot fan van alsmaar verdergaande politieke integratie, maar je collega-lidstaten erkennen is toch het minste wat je moet doen. Als zelfs dat al moeizaam gaat… Daarom is het voorstel van Wilders niet eens zo gek. Laten we een debat houden over de vraag of Turkije wel lid moet worden van de Europese Unie. Niet nationaal, maar in alle EU-landen. En dan met de lessen geleerd van het referendum over de Europese Grondwet. Dus: goede informatie van de overheden en tijdig beginnen met het debat.
Overigens blijkt uit het onderzoek ‘Europese Tijden’ van het CPB dat slechts 35% van de Nederlanders vindt dat Turkije nooit lid mag worden van de Europese Unie. Zeg nooit nooit, maar voorlopig hoor ik bij die minderheid.
Geplaatst: 16:52 door Anoniem
1 Reacties:
Door Turkije als volwaardig lid te aanvaarden laat de EU zien geen islamofobe blanke club te zijn. In de strijd tegen een radicalisering van de islam in Arabië - die we ons alleen al vanwege onze oliehonger wel moèten voeren - is Turkije als bondgenoot onmisbaar.
Een reactie posten
<< Home