Oud

Marcel van Dam, de man die heel graag de Hans Wiegel van de PvdA zou willen zijn, gebruikte zijn column in de Kutkrant vorige week om de plannen van Wouter Bos aan te vallen. Kort samengevat luidde de boodschap van Van Dam: “Ontwaakt, verworpenen der Aarde! Stemt niet op Wouter Bosch, die den solidariteit ondergraaft door de lasten onzer gepensioneerde kameraaden te verzwaaren!”

Van Dam is boos omdat Wouter Bos gepensioneerden wil laten meebetalen aan de verzorgingsstaat. Volgens de columnist worden ook de minderbedeelde AOW’ers afgeknepen, waarop Bos overigens zegt van nietes. Hij wil vooral dat gepensioneerden die best wat kunnen missen hun steentje bijdragen.

Maar niets daarvan, vindt Van Dam. Solidariteit is eenrichtingsverkeer, en dat betekent dat jongeren betalen voor ouderen, niet andersom. Ook al is de wereld van nu niet meer de wereld van dertig jaar geleden, en ook al zijn er genoeg gepensioneerden die een ruime oudedagsvoorziening hebben waar ze helemaal niet hard voor hebben gewerkt. Want de generatie die ons land opbouwde na de oorlog is inmiddels de zeventig gepasseerd; de mensen die de komende jaren vijfenzestig worden, behoren tot de generatie die vooral heeft mogen profiteren van de verzorgingsstaat toen die op z’n verzorgendst was.

Wat vooral opvalt aan het stuk van Van Dam is dat hij dreigt desnoods een ouderenpartij op te richten om de pensioenen veilig te stellen. De gepensioneerden zijn binnenkort in de meerderheid, en dat zou wel eens kunnen betekenen dat zo’n Sociaal Democratische Aow’ers Partij flink wat zetels krijgt.

Voorwaarde is natuurlijk wel dat de gemiddelde gepensioneerde net als Van Dam terecht is gekomen in een achterwaartse tijdspiraal die eindigt in de jaren zeventig van de vorige eeuw, en bovendien egocentrisch genoeg is om alleen aan z’n eigen natje en droogje te denken. En natuurlijk dat hij niet zoveel scrupules heeft dat hij het wel erg ver vindt gaan om het woord “solidariteit” te gebruiken als excuus voor dat alles.