Misdaad en straf

Voor fundamentalistische moslims is het waarschijnlijk een klap in het gezicht: met de profeet mag je doen wat je wil, maar als je in Duitsland het dagboek van Anne Frank verbrandt riskeer je vijf jaar cel. Wegens het bagatelliseren van het boek, en, jawel: volksopruiing. In sommige landen gooien ze ook wel eens mensen in de bak op grond van dergelijke beschuldigingen, en die noemen we dan dissidenten.

Niet dat ik neonazi’s beschouw als voorvechters van universele vrijheden. Verre van, zelfs. En dat ze in Duitsland ietwat krampachtig zijn als het gaat om de Tweede Wereldoorlog, dat is ook nog wel een beetje begrijpelijk. Maar Hitler kwam niet aan de macht wegens een gebrek aan wetten tegen boekverbrandingen en ontkenningen van historische gebeurtenissen. Of omdat mensen als Hitler in het Duitsland van de jaren ’20 niet in de bak werden gegooid.

In Nederland is het strafbaar om de holocaust te ontkennen, en als het aan de ChristenUnie had gelegen was die wet uitgebreid: een half jaar geleden diende de huidige regeringspartner een motie in om het ontkennen van misdaden tegen de menselijkheid in zijn algemeenheid strafbaar te maken.

Waarom? Blijkbaar omdat het crimineel is om hardop abjecte ideeën te verspreiden. Als de experts het er over eens zijn dat ergens volkerenmoord heeft plaatsgevonden, dan heeft het geen pas om dat enkel vanuit ideologisch oogpunt, zonder wetenschappelijke argumenten, te gaan ontkennen.

Eigenlijk net zoiets als met je Bijbel of Koran in de hand de evolutietheorie te verwerpen. Het is bijna jammer dat zelfs fundamentalistische wetenschappers als, pak hem beet, Ronald Plasterk, er niet over piekeren om de vrije uitwisseling van ideeën op te geven om verspreiders van onzin bij wet de mond te snoeren. De CU-collega’s van de nieuwe Minister van Onderwijs zullen hem de komende tijd nog het één en ander kunnen leren over selectieve verontwaardiging.