Trein

De NS heeft liever niet dat mensen met de trein reizen. Reizigers zorgen voor volle vuilnisbakken op de perrons, lange rijen bij de loketten en overspannen conducteurs. Daarom is het zaak de reizigers zo hard mogelijk te pesten, iets waar ze bij het nationale spoorwegbedrijf goed in beginnen te worden.

Het plan om reizigers in de Randstad meer te laten betalen dan mensen elders in het land is helaas afgeschoten, maar volgend jaar gaan de blauwgelen het opnieuw proberen. Want omdat de wegen in de grote steden potdicht zitten, kiezen een heleboel mensen voor de trein. Door de Randstedelingen te straffen met een sterkere prijsverhoging –en zo indirect de mensen in Drenthe te belonen voor het feit dat ze bijna allemaal de auto pakken - hoopt de NS ze uiteindelijk weer de weg op te krijgen.

En als mensen die zonder kaartje de trein in stappen te goeder trouw op zoek gaan naar de conducteur om een vervoersbewijs te kopen, krijgen ze voortaan meteen een boete. Ze worden behandeld als criminelen, en het levert de NS geld op; het mes snijdt aan twee kanten. Het plaatsen van een kaartjesautomaat in elke trein daarentegen kost geld, en mensen gaan zich alleen maar welkom voelen.

En natuurlijk wordt de prijs zo vaak mogelijk verhoogd. Op 1 januari 2006 betaalt de reiziger ruim 15 procent meer voor een kaartje dan drie jaar eerder. Zodat de trein duurder blijft dan de auto, en zodat reizigers die kunnen kiezen geen gebruik zullen maken van de NS. En wie weet kan Aad Veenman, de baas van de spoorwegen, wel een kleine opslag voor zichzelf regelen.

Het doel van dit alles? Simpel: door iedereen die keuzes heeft weg te pesten, hou je alleen die reizigers over die niet anders kunnen dan met de trein reizen. Als je dat punt hebt bereikt, kun je doen wat je wilt. Zeker als je een door de Staat gesteunde monopolist bent die zich zelfs van de NMa niets hoeft aan te trekken. Torenhoge winsten liggen in het verschiet voor de lelijkste economische constructie die dit land ooit heeft gekend.

Suikerklaas

Volgende week begint voor de moslims onder u de ramadan. Wij van Iknik.blogspot.com wensen u daarbij veel succes, zij het met gemengde gevoelens. Het islamitisch volksdeel doet het, laten we het voorzichtig zeggen, slechter dan gemiddeld op school, en heeft meer moeite met het vinden van werk. Als leerlingen minder scherp zijn dan normaal omdat ze hun lunch moesten missen, is dat vooral hun eigen probleem. Maar het idee dat er vrachtwagenchauffeurs rondrijden die het verdommen om te eten jaagt mij eerlijk gezegd angst aan.

Maar de ramadam gaat niet om demonstratief niet eten - het is in de eerste plaats een feest van matigheid en verbroedering. Goede zaken, dat. Moeten we meer hebben in Nederland. Bisschop Muskens stelde een tijdje terug een nieuw soort verbroedering voor: laten we het suikerfeest - het einde van de Ramadan - tot een nationale feestdag omtoveren.

Ik weet het veel beter gemaakt: we schuiven al die religies gewoon een stukje in elkaar. Daar hebben we een lange traditie in: Sinterklaas is een fusie tussen een katholieke heilige en Wodan, Jezus zijn verjaardag is verplaatst zodat dat mooi tegelijk gevierd kon worden met het midwinterfeest, en in de Bijbel is bar weinig te vinden over hazen die chocolade eieren leggen - het èchte wonder van Pasen.

Met andere woorden: het indertijd oprukkende katholicisme paste zich aan aan de al geldende religieuze mores. Ik stel voor dat we met het Suikerfeest hetzelfde doen. In 2002 vielen door puur toeval Suikerfeest en Sinterklaas op dezelfde dag. Zwarte pieten strooiden met halva en Turks fruit, liedjes door elkaar gezongen. Laten we de dagen fuseren tot Suikerklaas, die samen met Lichtbruine Achmed snoep en hennaverf uitdeelt.

Voor zowel Nederlandse als Islamitische schoolkindertjes voeren we een light-ramadan in. Elke dag een suikeren beest tegen de hongerklap. Misschien zelfs een marsepeinen varkentje.

R2P

Een vlekkentovenaar, reinigingsmiddel tegen dictaturen. Ko Colijn (in Vrij Nederland) is positief over de introductie van R2P. De afkorting staat voor responsibility to protect, ofwel: het recht van de Verenigde Naties om in te grijpen als tirannen zich in eigen land schuldig maken aan volkerenmoord, etnische schoonmaak en misdaden tegen de menselijkheid. Colijn vindt het jammer dat dit succes van de VN-top in New York – “dé doorbraak van de 21e eeuw” – totaal over het hoofd is gezien door de media.

De tekst van het voorstel is met de grootste omzichtigheid tot stand gekomen. In plaats van de verouderde regime change schrijven we human security. Veiligheid gaat over staten, maar óók over onderdanen. Als staten die veiligheid van hun mensen niet kunnen garanderen, dan verschuift de verantwoordelijkheid naar de internationale gemeenschap. De term humanitaire interventie wordt vervangen door protectie. Om het verschil aan te geven met het werk van NGO’s. Verder ligt de beslissing om in te grijpen niet langer exclusief bij de Veiligheidsraad, zelfs niet bij de 191 kibbelende staten van de VN als geheel. Vanaf vorige week mag ook de NAVO of zelfs de EU beslissen over gewapend ingrijpen.

Ik begrijp Colijn’s enthousiasme niet. Natuurlijk wil ook ik een wereld waarin staten en volken vredelievend samenleven in plaats van elkaar uit te moorden. En ik erken ook dat Srebrenica wellicht voorkomen had kunnen worden als de VN krachtiger had opgetreden. Maar vaak verergert het middel de kwaal alleen maar. Kijk naar Irak. De dictator is weg, nieuwe dictators profileren zich en de aanhang van het islamfundamentalisme groeit met de dag.

Zondag was Francis Fukuyama te gast in Buitenhof. Eerst voorstander van de oorlog in Irak, nu tegen. Het einde maken aan de ene tiran betekent vaak het (al dan niet expliciet) steunen van andere groepen. ‘Buitenstaanders’ kunnen een land wel helpen bij het opzetten van democratische structuren, maar het overige moeten ze zelf doen, meent hij. Steun aan bepaalde groepen of leiders moeten we voorkomen. “Zelfs als dan islamfundamentalisten aan de macht komen?”, vroeg Rob Trip. Fukuyama: “Dat risico moeten we nemen.”

Democratie

Het is Prinsjesdag geweest. Oppositiepartijen beweren dat het kabinet een asociaal beleid voert en nog loopt te liegen ook, regeringspartijen zeggen nietus en over een weekje is de rust in Den Haag weergekeerd. Want hoewel het goed is dat Wouter Bos een keer laat zien dat hij meer is dan een brave, ideale schoonzoon, weet iedereen natuurlijk allang dat de coalitiepartijen het kabinet niet gaan laten struikelen. CDA en VVD zijn veel te content met de manier waarop Nederland bestuurd wordt, en D66 vindt al jaren dat niets zo goed is voor ons land als een kabinet waar D66 in zit.

Blijkbaar is het heel verleidelijk om te vervallen in de zo vervloekte regentenpolitiek, waarbij verantwoordelijkheid nemen en kritiek accepteren minder belangrijk zijn dan in het zadel blijven zitten. Dat is niet helemaal onbegrijpelijk: als politicus beweeg je je toch in een bepaald milieu, en vroeg of laat gaat de manier waarop je naar dingen kijkt daar onder lijden. Je gaat de media verwijten dat ze niet naar je pijpen dansen, je maakt zonder met je ogen te knipperen een draai van 180 graden en je neemt nauwelijks nog de moeite om argumenten te geven die ergens op slaan ("Nederland is te klein voor rekeningrijden"...).

De baas van de Sjekkiesrokende Paupers kwam onlangs met een idee: geef de burgers de kans om per referendum nieuwe verkiezingen af te dwingen. Als de regering de boel echt aan het versjteren is, moeten 1 of 2 miljoen handtekeningen genoeg zijn om het kabinet naar huis te sturen.

Ik vind het een ontzettend goed idee, mits de drempel hoog genoeg is om te voorkomen dat de politiek het slachtoffer wordt van ludieke acties. Als het punt is bereikt waarop de Kamerfracties van de coalitiepartijen zo versmolten zijn met het kabinet dat democratie een lachertje begint te worden –zoals tijdens de laatste dagen van Paars, en zoals nu- moeten burgers in kunnen grijpen. Het is te zot voor woorden dat we alleen maar toe kunnen kijken terwijl een kabinet dat door z’n eigen burgers gewantrouwd wordt vrolijk doorregeert.

Nieuwe schoolgebouwen

De Nederlandse bevolking vindt dat er best wat minder geld naar onderwijs kan, de grootste kostenpost van de overheid. Dat zocht Netwerk voor ons uit. Het geld dat vrijkomt willen dé burgers liever besteden aan onder andere meer blauw op straat. Korte termijn en eigen belang boven langetermijndenken. Dat is het resultaat van alle maatschappelijke onrust. Of misschien is het nooit anders geweest…

Het onderwijs verdient juist méér geld, maar dan goed besteed. Een hoger kennisniveau is hard nodig om de economische ontwikkelingen bij te houden. Ook zullen mensen zelfredzamer moeten worden als de overheid zich terugtrekt. Wat verstaat het kabinet onder meer aandacht voor het beroepsonderwijs? Meer geld voor schoolgebouwen!

Van de extra aardgasinkomsten wil het kabinet 300 miljoen euro besteden aan de bouw van scholen voor praktijkonderwijs. Voor het beroepsonderwijs komt er 100 miljoen bij. De prioriteit moet echter liggen bij de inhoudelijke verbetering van het praktijkonderwijs. Natuurlijk moeten de scholen een goede en aantrekkelijke leeromgeving zijn. Maar investeren in gebouwen, machines en uitrusting is investeren in het verleden. Scholen kunnen niet de state of the art machines aanschaffen waar het bedrijfsleven mee werkt. Soms zijn er wel moderne machines aanwezig, maar dan hebben docenten weer niet de benodigde kennis in huis. Op talrijke plaatsen in het land staan daardoor peperdure machines te verstoffen. Scholen en docenten kunnen de technologische ontwikkelingen bij bedrijven nu eenmaal onmogelijk bijbenen.

Beroepsonderwijs kan het beste plaatsvinden bij bedrijven zelf. Leerlingen en studenten zijn dan veel beter gemotiveerd en waarderen vooral dat ze serieus genomen worden. Dat is ruimschoots aangetoond. Investeer dus liever in docenten en in praktijkopleiders bij de bedrijven: de human software. Met veel meer geld voor nieuwe schoolgebouwen loopt de overheid weer eens achter de feiten aan.

Eerder schreef ik op deze website dat we steeds dommer worden met z’n allen. Laten we in het elk geval zo slim zijn om het tij te keren.


NB Volgende week is het de week van het leren, www.weekvanhetleren.nl.

Zorg

Het aantal zorgverzekeraars waar ik vanaf januari klant bij wil zijn, slinkt met de dag. Afgelopen Zaterdag onthulde het NRC Handelsblad dat Delta Lloyd er weinig problemen mee heeft om ruzies uit te vechten over de hoofden van verzekerden met hartproblemen. Want laten we wel zijn, wat stelt een beetje bloed aan je handen nu voor als je er iets moois voor terugkrijgt?

De ruzie is tussen de verzekeraars (want Delta Lloyd staat niet alleen) en, in dit geval, de Nederlandse Vereniging voor Cardiologie (NVVC). Als cardiologen de dure bloedverdunner Plavix voorschrijven, willen de verzekeraars een hele buts gegevens waaruit zou blijken dat de patiënt inderdaad Plavix nodig heeft, in plaats van een goedkopere behandeling. De hartspecialisten (u weet wel, de mensen die ervoor doorgeleerd hebben) zien helemaal niks in een verzekeraar die zich met hun diagnose bemoeit.

We zullen er aan moeten wennen: verzekeraars die het gore lef hebben zich te bemoeien met de diagnose van mensen die specialist zijn op hun vakgebied. Het is namelijk erg lucratief om mensen die eigenlijk een duur middel nodig hebben een goedkopere variant aan te smeren. Zelfs als die variant slechter is. Natuurlijk wordt een aantal mensen dan alleen maar zieker –en duurder- op, maar bij Ford hebben ze jaren geleden al prachtige modellen verzonnen om in dergelijke situaties een financieel optimum te vinden.

Ik beschuldig Delta Lloyd er niet van dergelijke modellen te hanteren. Dat is ook niet belangrijk. Belangrijk is de vraag of een verzekeraar het zou kunnen.

Wie controleert de verzekeraars? Of moeten de burgers, in het kader van eigen verantwoordelijkheid –de schaamlap van dit kabinet- dat zelf allemaal in de gaten houden? Vergeleken met de hoeveelheid airplay die het nieuwe zorgstelsel heeft gehad in de Tweede kamer en in het nieuws, heb ik eigenlijk bar weinig gehoord over de vraag wie precies de verzekeraars controleert, en vooral hoe. Dat kan aan mij liggen, maar ik sluit niet uit dat het iets te maken heeft met een regering die denkt dat vrije markt in de praktijk precies hetzelfde werkt als het ideale model dat eerstejaars economiestudenten voorgeschoteld krijgen.

Vrouwen met ballen

Wat mij betreft leven we in een woman’s world. Vrouwen zijn hoger opgeleid dan mannen, ze kunnen beter verschillende dingen tegelijk doen, en hebben de strijd tussen de seksen inmiddels op zo’n schandalige wijze gewonnen dat mannen er tegenwoordig bij lopen als Justin Timberlake om nog poontang te kunnen krijgen.

Als feministen piepen dat er zo weinig vrouwelijke topmanagers of hoogleraren zijn, haal ik dan ook mijn schouders op. Zulke banen vereisen een monomane toewijding, en vrouwen zijn nou eenmaal te slim en te sociaal om hun leven te vergooien aan de wetenschap of de beursnotering. Wees blij!

In de politiek zie je ook weinig vrouwen, en daar bekruipt mij de twijfel. Een sociaal spel van achterklap, compromissen sluiten, meerdere belangen in de gaten houden, leiding geven en netwerken, daar zouden vrouwen veel beter in moeten zijn dan mannen. Toch zijn vrouwelijke politici in de minderheid. Het is nog steeds ondenkbaar dat Nederland binnenkort een vrouwelijke premier heeft, ook als Duitsland waarschijnlijk wel zo ver is.

Kijk je naar de vrouwen in de Nederlandse politiek, dan komt al gauw een milde sympathie voor de SGP naar boven. Bijlhout, Nijs, Maij en d’Ancona waren regelrechte beschamingen. Rita Verdonk doet werk dat nodig moest gebeuren, maar is te genant. Maria van der Hoeven had natuurlijk allang afgevoerd moeten zijn na haar opmerkingen over Intelligent Design.

In Nederland dus voorlopig geen Tatchers, Brundtlanden of Merkels aan de macht. Dat hoeft op zich geen ramp te zijn: dit zijn alledrie vrouwen die vooral heel mannelijk overkomen. Hard, recht door zee, goed in staat om vijanden te maken. Niks mis mee, maar ook niet de grote doorbraak van vrouwen in de politiek. Als vrouwen alleen mee mogen doen als ze een mannetje spelen, schieten we niets op.

Nederland is in bijna elk opzicht vervrouwelijkt – onze werkplekken, onze omgang met elkaar, ons uiterlijk. Daar hebben de vrouwen in Nederland voor gezorgd, en daar zijn we eigenlijk niet slechter van geworden. Als de vrouwen in de politiek nu eens proberen hun vak om te toveren van een mannenspel in het vrouwenspel dat het zou kunnen zijn, zou Nederland daar wel eens een stuk beter van kunnen worden.

Onze premier

“Het tonen van visie, toekomstoriëntatie. En vervolgens het kompas goed in de gaten houden. Het is de kunst om de horizon van vier jaar die je in de politiek hebt, in verband te brengen met langetermijnontwikkelingen.” Zo ziet Balkenende zijn taak, zegt hij in Elsevier. Waarom is hij dan zo negatief over de media? Die kunnen hem hierbij mooi een handje helpen. Maar dan moet je natuurlijk wél helder uitleggen wat je bedoelt. In die woordenbrij van Balkenende is weinig concreets te vinden. Hij heeft “een beetje” geleerd van het verleden en daaruit geconcludeerd dat de ministers elkaar “vooral vooraf” scherp moeten houden. Hij voelt er weinig voor om zijn ministers aanwijzingen te geven, want “ik breng de zaken liever tijdig in kaart. En als er een keer met de vuist op tafel moet worden geslagen gebeurt dat toch wel”. Vast, maar niet door hem. En dan zijn reactie op plannen om de positie van de premier te versterken (opgenomen in het regeerakkoord): “Het huidige kiesstelsel, inclusief de formele positie van de premier, is een stelsel waarvan iedereen weet hoe het werkt. Dat is beter dan de hele zaak op de schop nemen.” En al die andere stelsels dan die worden hervormd!

Het falende premierschap is funest voor Nederland. Uit een recent CPB-rapport blijkt dat de bevolking steeds minder vertrouwen heeft in de regering. De Tweede Kamer scoort hoger (gelijk aan de EU). De Kamer krijgt steeds meer macht als de premier verzaakt. En dat terwijl er inderdaad ingrijpende hervormingen nodig zijn om onze welvaart te handhaven. Balkenende gaat de maatschappelijke onrust liever te lijf met cadeautjes om de koopkracht te verhogen. Dat zal de onrust niet wegnemen, alleen al omdat slechts 60 procent (!) van de Nederlandse huishoudens meedoet in de koopkrachtberekeningen.

Ik wil dat Balkenende zijn ministers stuurt volgens het regeerakkoord en compromissen met de Kamer forceert als dat nodig is. Hij moet zich bovendien meer bekommeren om de Nederlandse industrie. Op dat gebied blijft hij ernstig in gebreke. Ondernemers brengen het geld binnen voor Nederland en bieden baanzekerheid. Het zijn ook burgers die stemmen!

Magie

Je zou bijna denken dat dit blog alleen maar gaat over de tekortkomingen van religie. Geloof me, ik doe het niet met opzet, en in de toekomst zal ik –net als in het verleden trouwens- vaak genoeg de kant van de gelovigen kiezen. Maar het is niet mijn schuld dat een groep religieuzen zich onsterfelijk belachelijk maakt vlak nadat de SGP het lid op de neus heeft gekregen.

Van 5 tot en met 10 oktober 2005 is het weer Kinderboekenweek. Dit jaar is het thema: “De toveracademie – Boeken vol magie” en sommige ouders dreigen hun kinderen tijdens de week van school te houden. Toveren mag namelijk niet van onze Lieve Heer, want het is slecht, duivels en zondig, en dus is Harry Potter slecht, duivels en zondig, en dus is het evenement geen onschuldig kinderfeest maar een poel des verderfs.

Je zou er bijna hardop van gaan nadenken, over Christenen en over het onderscheid tussen fictie en non-fictie, terwijl je de twintig mooiste voorzetten uit de voetbalgeschiedenis aan je geestesoog voorbij ziet trekken. Christenen pesten is echt niet aardig, maar het is ook niet aardig om mensen die eigenlijk geen Christenen willen pesten dit soort munitie te geven.

Magie is het werk van de Duivel en dus verboden (waarom Onze Lieve Heer er zulke ingewikkelde constructies op nahoudt is me een raadsel, maar dat heeft nu juist wel z’n charme). Maar schrijft Sint-Pieter iets met rode pen in de kantlijn van Jantjes Boek des Levens als hij een keer in alle onschuld het verkeerde kinderboek leest? Worden Jantjes ouders als hun tijd gekomen is op het matje geroepen omdat hun zoon toen hij jong was in alle onschuld het verkeerde kinderboek heeft gelezen? Mogen kinderen zich nu echt niet verliezen in een spannend verhaal waarvan zijzelf ook best weten dat het fictie is? Ik snap het niet, en vind het ontzettend intrigerend. En tegelijkertijd storend, omdat ik toch wel weet dat de antwoorden op die vragen alleen te begrijpen zijn als je al Christen bént.

Aardappeleters

Er dreigt schaarste in Nederland! Een product waarvoor we in grote mate afhankelijk zijn, gaat vanwege omstandigheden waar we weinig aan kunnen doen flink duurder worden: de aardappel.
Door het kutweer van het afgelopen jaar is zo'n vijftien procent van de Europese oogst mislukt; dat wordt dus ophoesten bij de frietboer en in de supermarkt.

Het is de afgelopen decennia wat minder geworden, maar Nederland is nog steeds een volk van aardappeleters. De gemiddelde Nederlander eet elk jaar zijn eigen lichaamsgewicht aan aardappels en daarvan afgeleide producten als chips. Voordat een mobieltje een eerste levensbehoefte werd, voordat we afhankelijk werden van electriciteit in ons huis, voordat Diesel zijn eerste automobiel rond deed rijden, waren we al afhankelijk van de aardappel.

Toch verwacht ik geen massale consumentenprotesten. Zalm zal geen honderdduizenden handtekeningen van verpauperde frietverslaafden in ontvangst hoeven nemen, zoals met de nu wat hogere benzineprijzen wel het geval is. Waarom niet? U kunt hem zelf invullen: we eten wel wat anders.

Die keuzevrijheid is precies wat ervoor zorgt dat olieboeren stinkend rijk zijn, terwijl aardappelboeren failliet gaan. Voor onze auto's en onze electriciteit zijn we in te grote mate afhankelijk van olie. IJsland timmert aan de weg voor een waterstofeconomie, maar als we daar rücksichtloos naar overstappen zijn we straks afhankelijk van IJsland in plaats van Saoudi-Arabië.

Wat is de beste oplossing? Een auto die net zo slim is als onze maag, en van alles en nog wat kan eten. Als de diesel goedkoop is gooi je er diesel in, 's nachts laadt je de electrische motor op met nachtstroom, als de Lidl de zonnebloemolie in de aanbieding heeft gaan we daarop rijden, en voor de lange afstanden gebruik je waterstof. In tegenstelling tot wat u denkt is dat helemaal niet te duur: je bespaart namelijk een godsvermogen door de verschillende energieleveranciers tegen elkaar te laten vechten.

Nederlandse aardappelboeren worden straks doodgeconcurreerd door Indiase rijsttelers, en dat kan omdat ons verteringssysteem meer kan eten dan alleen aardappels. Daar moeten onze auto's ook naartoe - sterker nog, als er ooit weer eens een goede aardappeloogst is, moet een auto op aardappels kunnen rijden!

Versterven

Ze hebben jaar in jaar uit adviezen van biologen in de wind geslagen. Toen die adviezen werden omgezet in wetgeving, hebben ze die wetgeving ontdoken. Ze hebben de Noordzee leeggevist, en als we er dan ook nog eens bij optellen dat een groot gedeelte van de vangst wordt verwerkt tot veevoer - waar je vlees smerig van wordt, dan zult u begrijpen dat mijn hart niet bepaald bloedt voor de Nederlandse visserij.

De benzineprijzen gaan omhoog, de visstand gaat omlaag, en nu is het zwaar weer. De beroepsgroep die jarenlang overheidsbemoeienis verketterde staat nu ineens in de rij om een verstervingssubsidie aan te vragen. En klaagt dat het potje te klein is. Pardon? Vrijwel de hele economie heeft last van de hogere olieprijzen, en de verhuizer om de hoek hoeft heus niet bij VROM aan te kloppen als hij daardoor failliet gaat.

Een visserijbedrijf is een bedrijf, en bij een bedrijf hoort een bedrijfsrisico. De vissers hebben, mede dankzij hun eigen gierigheid bij het vangen, het onrendabel gemaakt om visserij te bedrijven in Nederland. Dan ga je failliet, en dan krijg je een uitkering. Als de overheid vervolgens je schepen opkoopt, om te voorkomen dat je die ergens afzinkt om onder de sloopkosten uit te komen, dan dien je op je blote vissersknietjes Minister Veerman te danken.

Koppen

Was het een film geweest, dan hadden recensenten hem collectief de grond ingeschreven vanwege zijn ongeloofwaardige plot. Een lijk dat wordt verwijderd van de plaats van het misdrijf voordat deskundigen het hebben onderzocht, bewijsmateriaal dat genegeerd wordt, forensisch experts die genegeerd worden, een kroongetuige die niet wordt geloofd, en een man die veroordeeld wordt tot achttien jaar op grond van een bekentenis die niet kan kloppen.

Volgens H. Brouwer, de baas van het OM, is er geen sprake geweest van opzet. Dat kan best kloppen. Hij zei ook dat dit “eens maar nooit weer” was, alsof dat niet vanzelf sprak, en ik hoop dat hij daar gelijk in krijgt. Want of hij nu de hoofdverantwoordelijke is voor het onderzoek of één van zijn directe ondergeschikten, er moeten koppen rollen.

Donner zei een paar dagen geleden al dat het belangrijk is dat het publiek vertrouwen houdt in het OM. Daar had hij helemaal gelijk in, al had hij volkomen ongelijk toen hij de schuld legde bij de media. Als alle hoge piefen bij het OM vrolijk mogen blijven zitten omdat ze sorry hebben gezegd, dan wekt dat geen vertrouwen. Als de echte moordenaar van Nienke Kleiss zich niet had aangegeven, had Cees B. nog steeds in de bak gezeten om zijn achttien jaar vol te maken. Niet vanwege een begrijpelijke fout, of zelfs een reeks begrijpelijke fouten, maar simpelweg omdat het OM de boel stevig heeft verkloot.

“Eens maar nooit weer” zei meneer Brouwer, en ik hoop dat minister Donner die woorden ter harte neemt. Als topman ben je het gezicht van een organisatie, en bij gezichtsverlies moet je opstappen. Dat hoort bij de baan, en het heeft ook een functie: vertrouwen herstellen. Hoe kunnen mensen in vredesnaam geloven in gerechtigheid als nota bene het OM ongestraft mag blunderen?

Lentebui

Het heeft dit weekend verschrikkelijk geregend. Een lentebuitje, want dit weekend begon de Linkse Lente. Volgens Femke Halsema zijn we nu wel weer lang genoeg banaal en rechts geweest, of zuurpruimig links, en daarom schuift zij nonchalant alle meteorologie aan de kant om in september de lente te verkondigen.

Misschien zou het beter zijn geweest als ze er even mee had gewacht tot, pak hem beet, 21 maart. Dat de website veel spelfouten heeft, ach. Dat je soms de teksten niet kan lezen omdat je niet verder naar beneden kunt scrollen, ach. Een hummer die voor de tekst over hummers staat - wie stoort zich er nu echt aan?

Maar Femke's linkse lente is dezelfde zure wijn in een nieuwe zak. Hummers moeten verboden worden want mensen hebben niet het recht om zelf hun auto uit te zoeken. Heel Nederland moet ophoesten zodat tweeverdieners hun kinderopvang kunnen betalen. Wiet moet gelegaliseerd worden, ook al is het een stuk gevaarlijker dan Nederland dacht toen we hier met gedogen begonnen.
Veel mensen zullen er door dit monstrum niet over de streep getrokken worden.

En dat is zo jammer, want op zoveel punten wil ik het best met GroenLinks eens zijn. Duurzaamheid is niet alleen iets voor vieze hippies als Ilya Pfeijffer of links-vullen-rechts-vullen Spijkerman; ik leef waarschijnlijk nog over vijftig jaar en dan moet deze aardkloot er toonbaar uitzien. Waarom hoor je rechtse partijen daar nou nooit over?

Wat ik wil? Niet links, niet rechts, maar recht door zee. Een politieke zomer, waarin links en rechts ophouden met over elkaar te zeiken, en samen echt wat van dit land weten te maken. Als Femke dat voor elkaar krijgt, doe ik haar een cursus websites bouwen kado.

Ziekte in het schap

Campylobacter jejeuni is geen lieverdje. Van de bacterie kun je diarree krijgen, en maagklachten. In zeldzame en extreme gevallen kan een besmetting leiden tot zenuwschade of de dood. Besmet kippenvlees is een belangrijke bron van besmettingen bij mensen, en de ministeries van Volksgezondheid en Landbouw willen dat dat vanaf 1 januari 2007 voorbij is. Supermarkten die vanaf die datum besmet vlees verkopen, krijgen een boete.

De supermarktclub is tegen, en komt nu met een curieus dreigement: als het verbod er komt, halen ze het kippenvlees uit de schappen. Lekker puh!
"Het is te vroeg, we weten niet eens hoe die bacterie in het vlees komt", zegt hun woordvoerder in de Kutkrant.

Je hebt een product dat gevaar oplevert voor de volksgezondheid. Je mist het vermogen om daar wat aan te doen. Vervolgens haal je het niet uit de schappen omdat mensen er ziek van worden, maar omdat je anders misschien een boete krijgt. Dit zijn de supermarkten die keihard hun best doen om een warme band met hun klanten op te bouwen.

Dit terwijl er zo'n voor de hand liggende oplossing is: bestraling. Bestraalde kip is langer houdbaar en bevat geen Campylobacter of Salmonella. Van de wet moet er op bestraald eten een logootje staan dat het eten bestraald is, en daarom gebeurt het niet. Supermarkten denken namelijk dat klanten denken dat eten met een bestralings-logo erop radioactief is. In plaats van hun klanten voor te lichten, plakken ze nu een ander logo erop. Zo'n gele waarschuwingssticker. De tekst komt neer op: "In deze rauwe kip kunnen gevaarlijke bacteriën zitten. U moet dit product behandelen als een biohazard; als u er wat van oploopt is het UW schuld."

De baas van de wereld

Volgende week komt de VN bijeen om te vieren dat ze zestig jaar bestaan.Groot feest wordt het niet: de Verenigde Naties worden geplaagd met schandalen over vieze mannetjes (Lubbers) en fraude met het voedsel-voor-olie programma, dat Saddam miljarden opleverde totdat Amerika hem afzette.Rechtse tongen in Amerika roepen nu dat Koffi Annan op moet stappen, maar als de VN naar Amerika luisterde waren de Irakezen al veel eerder van Saddam afgeweest. Koffi mag waarschijnlijk blijven tot zijn termijn afloopt, in december.

Dan moet er een opvolger komen. Wat die moet gaan doen hebben de VN al bedacht in hun milleniumdoelen, nu komt het dus alleen nog neer op de juiste persoon. Traditioneel komt die persoon altijd uit één of ander Derde Wereldland. De baas van de wereld mag niet te dicht tegen de powerplayers van de internationale politiek aanleunen, namelijk.

Omdat Annan het al druk genoeg heeft, wil ik graag een steentje bijdragen aan de selectie van zijn opvolger.

Hernando de Soto
Derde Wereldland: Peru
Pluspunten:
- Belezen, goede contacten, intelligent, betrokken bij ontwikkeling.
- Neoliberaal, dus dat sluit mooi aan bij de Wereldbank en de WTO
Minpunt:
- Saai, saai, saai.

Bono
Derde Wereldland: Ierland.
Pluspunten:
- zegt nu al naar bed te gaan met VN-rapporten
- wordt waarschijnlijk gedwongen die kutbrilletjes af te zetten
Minpunt:
- krijgt nu al teveel aandacht. Ik laat verder het woord aan Maddox.

Aung Sung su Kyi
Derde Wereldland: Myanmar
Pluspunten:
- Nobelprijswinnares
- Heeft ruime ervaring met corrupte en onbeweeglijke politici
Minpunt:
Die kutband van Bono heeft ooit een liedje over haar geschreven.

Jullie suggesties zijn welkom in de comments!

Don't shoot the messenger

De onthullingen die werden gedaan in de Netwerkreportage van afgelopen maandag, zijn nogal schokkend. Een Openbaar Ministerie (OM) dat mensen vervolgt terwijl het weet dat ze onschuldig zijn, of in elk geval sterke aanwijzingen voor hun onschuld onder de pet houdt, dat is op zichzelf al een grof schandaal. Maar als de betrokken minister journalisten vervolgens verwijt dat ze hun werk doen, dan is het echt niet leuk meer.

De berichtgeving was namelijk nogal beschadigend voor het OM, en minister Donner vindt dat een ernstige zaak. Het is toevallig wél de bedoeling dat mensen vertrouwen hebben in een instelling als het OM, en dat wordt moeilijk als journalisten onthullen dat daar mensen zitten die niet te vertrouwen zijn. Daarom gaat Donner, die zijn ambtstermijn zo leuk begon maar inmiddels voorgoed de weg kwijt lijkt te zijn, misschien wel een klacht indienen bij de Raad voor de Journalistiek.

“Als er iets is misgegaan in deze zaak, is het juist de volle druk van de media op iets dat rustig overleg vergt,” aldus de minister. Het staat er echt: rustig overleg.

Nee, meneer Donner, een procureur-generaal die zijn salaris te laag vindt, dát vergt rustig overleg. De reportage van Netwerk, echter, vergt een baas die woedend het kantoor van de betreffende Officier van Justitie binnenstormt, hem bij z’n kraag pakt, over z’n bureau trekt en zegt: “Jij gaat me NU uitleggen waarom jij in dit kantoor thuishoort, en niet in de Bijlmerbajes. Je hebt vijf minuten.”

Donner moet zich niet bemoeien met de mensen die de beerput opentrekken, hij moet zich afvragen waar al die stront vandaan komt. Dat het journaille met z’n neus bovenop deze zaak zit is logisch en volkomen terecht. En dat de tere zieltjes binnen het OM en de politiek na eeuwen vrije pers blijkbaar nog steeds niet om kunnen gaan met de druk van de media, maakt mijn vertrouwen in het instituut er niet groter op.

Poen voor Pop

De nietsvermoedende leek zou denken dat het hartstikke goed gaat met de Nederlandse popmuziek. Nederlandse bands scoren hitjes, staan op festivals, en zijn met de beste wil van de wereld niet van de radio af te branden. Dat heeft die leek dan hartstikke mis, volgens SP-onbekende Arda Gerkens.

Acts als Ali B., Kane en Raccoon zijn juist geen lichtende voorbeelden voor een aankomende generatie bandjes (laten we het hopen), maar ze zitten in de weg: "Talent krijgt steeds meer problemen om voet aan de grond te krijgen bij podia en media."

En dus moet er geld bij. Er moet een fonds komen waar bandjes geld uit kunnen putten voor productie en promotie. Een groepje ambtenaren dat demootjes gaat beluisteren en dan bepaalt welke bandjes recht hebben op steun van bovenaf. De Tweede Kamer is voor, volgens de Kutkrant.

Ik heb een verrassing voor Gerkens! Zulke mensen bestaan al: het zijn de programmeurs van de lokale poppodia, waar die bandjes moeten gaan spelen. Met CD's en ringtones verkopen verdien je geen reet. Bands moeten live hun kunstjes doen, publiek aan zich binden en zo langzaam maar zeker uitgroeien naar de status die ze verdienen. It's a long way to the top if you wanna rock 'n roll!

Onontbeerlijk in dit proces zijn dus niet producers, die de bandjes maar fijn zelf betalen van het geld dat ze met optreden binnenhalen, maar de poppodia. De Nederlandse podia werken zich de tiefus, geven bandjes de kansen die ze nodig hebben en houden jongeren van de straat. Toch worden zij continu bedreigd met sluiting wegens geldgebrek, strengere veiligheidswetten of ambitieuze wethouders die het allemaal groter en mooier willen hebben zonder daar geld tegenover te stellen.

Als er geld is om Nederlandse popmuziek een steuntje in de rug te geven, dan moet dat naar de Ekko's, de Goudvishallen en de Doornroosjes van deze wereld, en niet naar één of ander nieuwe ambtenarij. Zij hebben het verdiend.

SGP

De Nederlandse Staat mag de SGP, een puist in het politieke landschap, geen subsidie meer geven. De postmoderne neohippie in mij juicht om het feit dat de gereformeerdste familie van Nederland geen belastingcenten meer mag gebruiken om zijn seksistische gedachtegoed te verspreiden.

In tegenstelling tot Bart ben ik protestants opgevoed. Ik heb mezelf ook lang Christen genoemd, tot ik besloot dat dat veel te veel bagage met zich meebrengt. Je moet toch eigenlijk geloven dat een boek dat duizenden jaren alleen in mondelinge vorm bestond, vervolgens op papier werd gezet en wie weet hoe vaak is geredigeerd, het onwrikbare Woord van God is. Bovendien vind ik het een rotstreek om mensen zo’n boek te geven én een vrije wil, om vervolgens boos op ze te worden als ze uit vrije wil besluiten dat ze vinden dat er te veel onzin in dat boek staat.

Vrouwen kunnen geen volwaardig lid worden van de SGP, en de legitimatie voor de regeling is dat boek. Dat is niet genoeg. Voor een Staat die zich niet met geloof bemoeit, is het Iknikiaanse Spook net zo echt als God en Allah. En als de Iknikiaanse Partij mensen met een Limburgs accent niet een volwaardig lidmaatschap mag weigeren, mag de SGP dat niet met vrouwen doen.

Natuurlijk blijft een rechterlijke uitspraak een zwaktebod. Ik zou liever zien dat de SGP wordt afgestraft door het electoraat, maar ja, dat probeert het electoraat al jaren. Het is een kleine, ongevaarlijke partij die zich altijd correct gedraagt, en het staat vrouwen natuurlijk vrij om niet lid te willen worden van een partij die ze zo minderwaardig vindt dat ze dat niet eens mogen. Er valt wat voor te zeggen om de übergrefo’s lekker te laten voor wat ze zijn.

Maar uitgerekend de SGP zou moeten begrijpen dat de afwezigheid van praktische bezwaren alléén niet genoeg is om iets goed te keuren. Als staatkundig gereformeerden principes mogen hebben, mogen verlichte heidenen dat ook. En als je religie je verbiedt om de principes van die heidenen te onderschrijven, is het natuurlijk van God los om hun geld aan te nemen.

Jeder das seine

Ik ben weer terug uit Londen! Dikke Nederlanders in het centrum, onverstaanbare immigranten in de buitenwijken. Burger King, McDonalds, reclame voor Orange en Engelstalige films in de bioscoop – je waant je in een ander land, maar niet bepaald continu. Eén ding is wel echt anders in Groot Brittanië, en dat is de televisie. In Nederland krijgt elke groep losers die kan bewijzen dat ze een groep zijn een zak geld om televisie mee te prutsen, maar aan de andere kant van het Kanaal hebben ze de BBC.

En op die BBC was een programma dat aan nieuwsachtergronden deed. Een soort Netwerk, zeg maar, maar dan niet zo tenenkrommend slecht. Het item dat ik zag ging over een besluit van de overheid om meer geld te steken in extreme sports. Skateparken, klimmuren, er komt geld en plaats voor vrij. In Nederland doen we dat ook wel, geld steken in halfpipes, maar dan vooral om te voorkomen dat die snotjochies overal in de stad gaan skaten en we iemand moeten inhuren om de bloedvlekken weg te poetsen. In Engeland doen ze het omdat die kids dan tenminste aan sport doen.

“Competetieve sporten in teamverband zijn niet iedereens cup of tea”, legde de mevrouw die het geld mocht weggeven uit: “ons doel is, dat iedereen de vorm van lichaamsbeweging kan vinden die bij hem of haar past.” Engelsen zijn de dikste mensen van Europa, dus er is werk aan de winkel.

Softbal
De mentaliteit achter het plan is prachtig. Ieder moet zìjn sport zien te vinden. Dat was toen ik nog op school zat wel anders. Urenlang gymles hebben elk respect voor lichamelijke oefening in het algemeen en gymleraren in het bijzonder vakkundig de grond ingestampt. Of je had lessen waarin je uiteindelijk nauwelijks bewoog (softbal; twee keer per uur turnen, als je goed was in mensen voor laten gaan), of je moest één of andere vernederende conditietest doen. Het zou zoveel mooier kunnen zijn.

Stel je voor dat alle sportclubs in de omgeving, die per slot van rekening op overheidssubsidie draaien, workshops moeten geven in de gymlessen. Die zullen dan om organisatorische redenen in blokuren gegeven moeten worden, maar chop-chop, de jeugd moest meer bewegen, hadden we net bedacht. Af en toe dat suffe honkbal, af en toe dat genante turnen, maar heel vaak op bezoek bij de buren!

De Marrokaanse voetbalclub geeft een training. Rotterdamse schoolkinderen leren salsa-dansen van hun Braziliaanse stadsgenoten. Freediving, aerobics, judo, cricket, boogschieten – je kan in dit land de meest uiteenlopende vormen van lichaamsbeweging doen, maar ik stond godverdomme twee keer per week met zo’n stinkende handschoen ergens op een nat grasveld te bedenken hoe ik ongemerkt mijn gymjuf zou kunnen vermoorden. Als ik op de middelbare school al had kunnen leren scuba-duiken zou mij dat een gelukkiger mens hebben gemaakt.

Laten wij één van die laatste verschillen met het Verenigd Koninkrijk overbruggen, en op een andere manier gaan nadenken over hoe we onze jeugd gaan laten bewegen. Als het werkt, mag Den Haag van mij met de publieke omroep doen wat ze willen.

Buffalo Soldier

Mijn ouders hebben mij altijd geleerd dat je gelovige mensen niet moet pesten. Zelf waren zij overtuigd atheïst, en dus vonden ze dat gelovigen het al zwaar genoeg hebben. Het idee dat er een onzichtbaar wezen over je schouder meekijkt en jou langs zijn onsterfelijke meetlat legt, zal niet voor iedereen even rustgevend zijn. Als ik in de krant lees dat geen hond meer weet wat er nou gevierd wordt met Pinksteren, of dat Turken massaal ontkerken, heb ik een goede dag. In stilte natuurlijk, want je mag die paar gelovigen die overblijven niet pesten - ze hebben het al zwaar genoeg.

Soms, echter, is je religie helemaal geen last, of zelf een troost omdat er toch echt een reden moet zijn dat ook jòu wel eens nare dingen overkomen. Soms is het een soort wettelijk vrijkaartje. Ik mag niet zomaar zeggen dat homo's varkens zijn, of gelijk staan aan dieven, maar islamitische of gristelijke frusten mogen dat wel. Deze week sleepte een jongen zijn werkgever voor de rechter: zijn dreadlocks waren een uiting van zijn religie, en dus had zijn baas niet het recht om hem op grond daarvan promotie te weigeren.

Als hij toevallig dreadlocks had gehad omdat hij een hippie was, hadden ze er dus gewoon af gemoeten, maar omdat hij toevallig gelooft in de goddelijkheid van één of andere dode neger mogen ze blijven. Als dreadlocks niet representatief zijn (en dat is een andere discussie!), dan moet je niet solliciteren op een baan waarvoor je representatief moet zijn. Ik heb in een restaurant gewerkt waar een Marrokaanse jongen uit zijn neus ging vreten als er een bestelling met varkensvlees kwam, want dat mocht hij niet aanraken van Allah. Zoek dan een andere baan, man!

Maar als we blijkbaar in Nederland van plan zijn om alle ruimte te laten voor de meest idiote gedragingen, wil ik bij deze het startschot lossen voor een nieuwe religie: Het Iknik.blogspot.comisme. Het is voor aanhangers van deze nieuwe godsdienst streng verboden stropdassen te dragen, mensen aan te springen met 'u' (in de ogen van het Heilige Iknikiaanse Spook zijn wij immers allen gelijk!), of om mensen die van rechts komen voorrang te geven.

Je kunt het Heilige Woord steunen door al je vrienden naar deze site te sturen, en op alle internetfora waar je komt te linken naar deze text. Moge het Spook met je zijn!

Krantenoorlog

Het is oorlog binnen krantenconcern PCM. NRC gaat een ochtendeditie maken en daar is hoofdredacteur Pieter Broertjes van de Volkskrant boos over. Eerst het AD dat op tabloid verschijnt (en eventjes zeven regionale kranten opslokt) en nu weer de plannen voor NRC in de ochtend. De PCM-top vindt dat hij niet moet zeuren. Als NRC meer wint dan Volkskrant verliest, is het concern tevreden. Jammer dan als daar de ene of de andere krant voor moet omvallen. Zolang de Nederlandse Mededingingsautoriteit tevreden is, is er geen vuiltje aan de lucht.

Ik moet bekennen dat ik alleen in het weekend de krant lees. Afwisselend NRC, Volkskrant en Trouw. (Doordeweeks beperk ik me tot het digitale FD.) Veel verschil is er niet tussen ‘mijn’ drie kranten. NRC wat meer economie, de Volkskrant leest lekker weg en Trouw een pagina kerknieuws. En ze willen allemaal groeien, adverteerders trekken.

De opties vliegen over tafel. Internet, hét toverwoord, levert vooralsnog weinig op. Televisie maken blijkt toch echt een ander vak. De plannen voor een gratis huisvrouwen-krant (ook een doelgroep tenslotte) zijn alweer geschrapt. En een zondagskrant van het PCM-concern wordt uitgesteld. Wie heeft er trouwens nog wat gehoord van de zondagse Telegraaf?

Broertjes is niet van plan bij de pakken neer te zitten. Hij wil de Volkskrant omvormen tot een multimediaal bedrijf dat via sms en webradio (jongere) lezers binnenhaalt. “We hebben als krant veel kennis in huis waar we veel meer mee zouden kunnen doen”, zegt hij in Vrij Nederland.

Even afgezien van de kennis bij de krant (ANP plus kleine eigen bijdrage) … Neem een voorbeeld aan de opiniebladen zou ik zeggen. Die zijn zich duidelijk aan het profileren. Elsevier met extra service via internet, aanbiedingen voor reizen etc. en onvervalst aan de kant van de ondernemer, het Koningshuis en de Verenigde Staten. Vrij Nederland met uitgebreide culturele informatie en primeurs van nieuw te verschijnen boeken.

Een slimme zet. Lezers kunnen zich op meerdere bladen abonneren met een heel eigen invalshoek. Ook voor de adverteerders is meteen duidelijk bij wie ze moeten zijn. Als dat de verkoop niet stuwt!

Expeditie Mars

Ruimtevaart is een fantastisch fenomeen. Sondes en robots worden het zwarte niks in gekatapulteerd, om kiekjes te maken van werelden waar geen mens ooit is geweest. Voyager 1 zendt ons signalen vanaf de rand van het zonnestelsel, Huygens bracht ons beelden van het bizarre Titan en Spirit en Opportunity komen bijna wekelijks met nieuwe panoramafoto’s. Allemaal geweldig, maar ruimtevaart kent één groot probleem: het is duur.

De meeste mensen hebben er niet echt een probleem mee dat NASA en ESA bakken met belastinggeld spenderen aan ruimtevaart, maar het is niet onredelijk om iets terug te verwachten voor dat geld; wetenschappelijke data leuk en aardig, maar het oog wil ook wat. Het is dan ook volkomen terecht dat de sonde die op Titan landde een fotocamera aan boord had, en dat de robotjes die over het oppervlak van Mars tuffen naast saaie grafiekjes ook af en toe een mooie ansichtkaart naar de Aarde sturen. En toch: het kan nog beter.

Maak kennis met John, Fred, Lucien, Daniël, Truus, Maria, Judith en Marlies. Met z’n achten beginnen zij aan een groot avontuur: een ruimtereis naar Mars. In een ruimteschip dat van alle gemakken voorzien is, en waar achtenzeventig camera’s de kandidaten vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week in de gaten houden. Ze zullen lief en leed delen, samen lachen, samen huilen, ruziën en het weer goedmaken. Hoe zal de bevalling van Maria gaan? Kan Daniël zijn glutenallergie overwinnen? En wat zal Fred gaan doen als zijn pillen na een maand op zijn? De kijkers zullen het allemaal live kunnen volgen.

Aan het eind van elke maand mag het publiek per SMS bepalen welke kandidaat er met een escape-pod richting Aarde wordt gelanceerd, en de spelers moeten opdrachten vervullen om zuurstof en eten mee te verdienen. Als alles goed gaat, landen er uiteindelijk twee mensen op het oppervlak van Mars. Het publiek stemt dan een laatste keer, om te bepalen welke van de twee kandidaten de eerste mens gaat zijn die voet op Mars zet.

Expeditie Mars zal waarschijnlijk de eerste ruimtemissie zijn die geld oplevert.

Bewaren

Vraag je niet af wat het probleem is, maar laat je plannen klinken alsof ze ergens een oplossing voor zijn. Laat in het midden hoe en wanneer ze wat zouden moeten oplossen en negeer mensen die vraagtekens zetten bij je geesteskind.

De meeste maatregelen tegen terreur worden ongeveer zo in elkaar geflanst. Ik heb het al eens gehad over de meldingsplicht en het Schipholverbod, twee plannen die niet gaan werken en die de principes van de rechtstaat geweld aandoen. Bedacht door mensen die liever de indruk wekken met oplossingen te komen dan toegeven dat zij het eigenlijk ook niet weten.

De Europese ministers van Justitie hebben een nieuw stukje onzin bedacht, dat er toe gaat leiden dat Internet en telefonie een stuk duurder worden: de bewaarplicht. Al het dataverkeer moet jarenlang bewaard worden, als hulpmiddel in de strijd tegen het terrorisme. Het gevolg: mensen die iets te verbergen hebben onttrekken zich aan de massale dataopslag, en zij die niets in hun schild voeren worden in de gaten gehouden door Grote Broer.

Ik ben niet snel paranoïde, maar je zou Europa toch bijna gaan verdenken van een dubbele agenda. Ministers die zeggen dat de bewaarplicht zin zal hebben, liegen. Ze weten dat geen terrorist er wakker van ligt, ze weten dat de kosten enorm zijn en ze weten dat de privacy van 450 miljoen Europeanen geschonden wordt. Ik was al niet de grootste fan van de EU, maar mijn scepsis is inmiddels overgegaan in regelrecht wantrouwen. Een overheid die voortdurend over mijn schouder mee wil kijken, zonder te vertellen wat daarvoor de echte reden is? Brrr.

Natuurlijk kun je zeggen dat ik overdrijf. Dat kan altijd. Je kunt bij elk klein stapje dat gezet wordt betogen dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen en dat we echt niet zomaar een politiestaat gaan worden. Dat laatste denk ik ook niet –tenminste, niet op korte termijn- maar we gaan wel mooi de verkeerde kant op. Met kleine stapjes, dat wel, maar het zou rot zijn als we er over een paar jaar achter komen dat er eigenlijk twintig stapjes teveel zijn gezet.

De olie raakt op

Toen ik studeerde wilde ik mijn rijbewijs niet halen. Ik, milieubewust, zou altijd met het openbaar vervoer reizen. Nu wil ik niet meer zonder auto. Ik woon in Almere en werk in Nieuwegein: uurtje enkele reis met de auto, 2,5 uur OV. Naar vrienden in Groningen: 1,5 uur met de auto, bijna 3 uur treinen. Natuurlijk kun je in de trein lezen, andere mensen ontmoeten etc. Maar de helft van de reistijd + privacy, maken van mij een tevreden autobezitster.

Maar soms voel ik me schuldig. Auto’s verbruiken fossiele brandstoffen en de voorraden raken uitgeput. Zelfs een Texaanse oliebankier als Maththew Simons is ongerust. Hij onderzocht de voorraden in de Saoedische olievelden en concludeerde dat ze ‘leeg’ raken. (boek: Twilight in the desert). Intussen stijgt de energiebehoefte. Volgens het Amerikaanse EIA moet Saoedi-Arabië in 2025 22,5 miljoen vaten produceren om aan de behoefte van het Westen te voldoen. Huidige productie 10 miljoen. Tel uit je winst! Vergeet ook niet de groei in Azië. In China worden volop vijfbaanswegen aangelegd. Reken maar dat een land met een groei van 8% die gaat benutten.

Simon Rozendaal zoekt de oplossing in meer welvaart. Mensen die arm zijn plunderen hun bodemschatten, vervuilen hun omgeving en hun landen raken overbevolkt. Als Chinezen en Indiërs welvarend zijn, gaan ze vanzelf aan het milieu denken. Welvaart maakt iedereen milieubewust, aldus Rozendaal. Ik denk dat hij gelijk heeft. Rijke landen hebben het geld en de kennis om duurzame technologieën te ontwikkelen. Bovendien zetten ondernemers hun beste beentje voor als ze de hoge energieprijzen in hun portemonnee voelen.

De Nederlandse overheid, alle mooie woorden ten spijt, rommelt rustig verder met haar milieubeleid. Wél gesleep met dieren van het ene naar het andere aangelegde stukje natuur. Géén serieuze hulp bij het onderzoek naar alternatieve brandstoffen, laat staan stimuleren van het gebruik ervan. In Stockholm rijden de bussen al jaren op bio-alcohol en biogas. En dan die kilometerheffing. Ik geloof er niets van dat het werkt. Ongetwijfeld draaien de werkgevers (en zeker de transportsector) voor de kosten op. Investeer liever in het openbaar vervoer.

Wat voor mij zou werken? Ik laat de auto staan als ik in de stad moet zijn waar parkeren een vermogen kost. Verhogen maar, die parkeertarieven!


Ben je benieuwd naar de 21 aanbevelingen van Simon Rozendaal voor een schoner milieu? gerven@metaalunie.nl en ik mail je de tekst.